Certyfikat z medycyny stomatologicznej Carol Davila University Of Medicine And Pharmacy

Prawo oświatowe z 1898 r. (Art. 89) stanowi, że „edukacja farmaceutyczna i dentystyczna” jest częścią Wydziału Lekarskiego w Bukareszcie, w odniesieniu do „kursów i laboratoriów, a także praktyk w szpitalach i obowiązkowych egzaminów, które muszą być zdane na zlecenie uzyskania tytułu lekarza dentysty ”. Niemniej jednak zapisy tych przepisów dotyczące kształcenia lekarzy dentystów nie były wówczas oficjalnie egzekwowane.

Prawo sanitarne z 1910 r. Powtórzyło stwierdzenie, że praktyka stomatologiczna powinna być zastrzeżona tylko dla absolwentów Wydziału Lekarskiego, choć uznawała również uprawnienia, jakie przysługują lekarzom dentystom bez tytułu „lekarza medycyny”, którzy ukończyli specjalizację za granicą. Pomimo tego prawa wiele osób, które dopiero studiowały stomatologię i uzyskały praktykę poprzez praktykę zawodową, nadal będzie pracować w tej dziedzinie.

W 1923 r. Rada Profesorska Wydziału Lekarskiego zezwoliła Dimitriemu D. Niculescu na prowadzenie bezpłatnych konferencji stomatologicznych dla studentów medycyny. Rok później opublikował pierwszy Atlas stomatologii napisany w języku rumuńskim.