Strona 3 z 5, 74 Studia doktoranckie Programy w Czechy for 2024

Historia medycyny jest dziedziną interdyscyplinarną dotyczącą historii nauk medycznych, historii poszczególnych specjalności i ich przedstawicieli, historii zawodu lekarza i rozwoju myśli medycznej, historii kształcenia pracowników służby zdrowia, historii zdrowia publicznego i zakładów opieki zdrowotnej, występowanie i zmiany jednostek chorobowych oraz ich leczenie. Na uczelniach medycznych na uniwersytetach na świecie historia medycyny ma stuletnią tradycję. Instytut Historii Medycyny i Języków Obcych (zwany dalej „Instytutem”) Uniwersytetu Karola – Pierwszy Wydział Lekarski, jeden z pierwszych w Europie, działa na najstarszym wydziale medycznym w Czechach od 1920 roku. Studia w ramach tego programu umożliwiają absolwentów wydziałów medycyny i nauk przyrodniczych oraz różnych dziedzin humanitarnych w celu uzyskania najwyższego wykształcenia specjalistycznego w tej dyscyplinie. Instytut, jedyny w tej specjalności, jest centralną instytucją koordynującą kształcenie doktorantów. studenci historii medycyny dla innych uczelni wyższych w Pradze i na terenie całego kraju. Zgodnie z art. 3 ust. 1 zdanie drugie Kodeksu postępowania rekrutacyjnego Uniwersytetu Karola ten kierunek studiów jest realizowany bez specjalizacji.

Program studiów doktoranckich (doktorancki) bioetyka dotyczy kwestii etycznych towarzyszących opiece zdrowotnej i medycznej, od diagnostyki i terapii, przez profilaktykę i eksperymenty, po przeszczepianie narządów i tkanek. Kluczowe tematy obejmują świadomą zgodę, godność człowieka oraz zdrowie lub jakość życia. Inne dziedziny to normatywny aspekt genetyki i komórek macierzystych, gromadzenie i ochrona informacji dotyczących pacjentów oraz sprawiedliwa alokacja środków w opiece zdrowotnej. Ponadto bioetyka jest ściśle powiązana z niektórymi dalszymi dyscyplinami, takimi jak filozofia medycyny, psychologia moralna, neuroetyka, etiologia człowieka i prawo medyczne. Jeśli chodzi o metodę, bioetyka należy do filozofii, a standardowy okres studiów to 4 lata.

Celem studiów w ramach kierunku Biochemia i patobiochemia jest przygotowanie studenta do samodzielnego naukowego wyjaśnienia molekularnych zasad procesów życiowych w organizmie człowieka, ich kierunku oraz molekularnych mechanizmów ich zaburzeń. Biochemia i patobiochemia zajmują się zagadnieniami biomakrocząsteczek, czyli białek i enzymów, polisacharydów, lipoprotein i kwasów nukleinowych, a także ich jednostek składowych oraz innych ważnych substancji niskocząsteczkowych w organizmach żywych (aminokwasy, peptydy, sacharydy, lipidy , sterydy). Celem tej dziedziny jest również wyjaśnienie ich wzajemnych zmian i ich roli w sygnalizacji komórkowej. Kolejną bardzo ważną dziedziną są badania nad strukturami komórek nadcząsteczkowych i ich funkcją. Program koncentruje się również na zasadach zaburzeń tych struktur i ich funkcji, tj. molekularnej naturze powstawania, rozwoju i przebiegu stanów patologicznych. Ważną częścią badania jest fizjologiczne i patogenetyczne znaczenie reaktywnych form tlenu i azotu; przedmiotem studiów są mechanizmy działania substancji uszkadzających kwasy nukleinowe i biomembrany. W programie badań zwrócono uwagę na badania nad zaburzeniami sygnalizacji komórkowej, w tym kancerogenezy i miażdżycy, molekularnym charakterem dziedzicznych i nabytych zaburzeń metabolicznych, mechanizmami utrzymywania stabilnego środowiska wewnętrznego (równowagi metabolicznej i jonowej) oraz towarzyszącymi im zaburzeniami patologicznymi. Program zajmuje się również opracowywaniem nowych metod diagnostyki laboratoryjnej.

Biologia rozwojowa i komórkowa to dynamiczne dziedziny, które integrują biologię molekularną, biochemię, histologię i morfologię funkcjonalną, zarówno w kontekście ewolucji, jak i ontogenezy, w jeden ujednolicony obraz życia na poziomie komórkowym. Studium, które zwykle trwa cztery lata, obejmuje intensywne szkolenie naukowe pod kierunkiem promotora i poszerza edukację na studiach magisterskich. poziom przez specjalistyczne kursy. Kursy gwarantują specjaliści z Wydziału Naukowego i I Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Karola oraz eksperci z instytutów Akademii Nauk (w większości z IMG). Studenci mogą pracować nad swoimi projektami doktorskimi w powyższych instytucjach, jak również w szpitalach, laboratoriach klinicznych, instytucjach badań stosowanych lub rzadziej w segmentach rozwoju biotechnologii prywatnych firm. Studenci omawiają postępy swoich badań na studiach doktoranckich. konferencji w swoich ustnych prezentacjach lub plakatach. Plany projektów mogą być również realizowane w ramach wniosków o dotacje. Mobilności studentów pozwalają im zapoznać się z międzynarodowym wymiarem współpracy naukowej. Wyniki ich pracy naukowej są prezentowane na konferencjach międzynarodowych oraz jako publikacje w międzynarodowych czasopismach naukowych. Członkowie komisji nadzorczej i kierownik programu nadzorują projekty studenckie i pracują z uczniami na zasadzie indywidualnej. Zachęca się studentów do wydawania niezależnych opinii na podstawie badanej literatury.

Absolwent studiów doktoranckich (doktoranckie). Medycyna prewencyjna zdobędzie wykształcenie w zakresie medycyny prewencyjnej. Absolwent na zasadach medycyny opartej na dowodach będzie potrafił ocenić znaczenie różnych czynników wpływających na zdrowie zarówno jednostki, jak i całej populacji oraz określić możliwości i sposoby zapobiegania zaburzeniom zdrowia.

Studia podyplomowe (doktoranckie) w neuronaukach są przeznaczone do badania struktury, funkcji i zaburzeń układu nerwowego. Program Neuronauki obejmuje w szczególności neuroanatomię, neurofizjologię, neurogenetykę, neuropatologię i neuropatofizjologię, metody stosowane w tych dyscyplinach, niezbędną wiedzę kliniczną z zakresu neurologii, neurochirurgii i psychiatrii oraz metod diagnostycznych stosowanych w tych dyscyplinach.

Studia doktoranckie Biofizyka medyczna jest dziedziną interdyscyplinarną wykorzystującą współpracę w ramach podstawowych badań naukowych w biologii i medycznej praktyce klinicznej. Kształcenie studentów koncentruje się na związkach fizyki z medycyną. Zwrócono uwagę na znajomość metod diagnostycznych i terapeutycznych, badania procesów fizycznych na błonach biologicznych, matematyczne modelowanie procesów biologicznych, biomechanikę, biosygnały, a także biofizyczne skutki promieniowania elektromagnetycznego. Standardowa długość studiów to cztery (4) lata.

Immunologia to dynamicznie rozwijająca się dyscyplina integrująca wiedzę z zakresu biologii molekularnej i komórkowej, fizjologii, histologii i morfologii funkcjonalnej (w kontekście ewolucji i ontogenezy) istotnej dla układu odpornościowego, jednostki samoobrony złożonej z funkcjonalnie oddziałujących cząsteczek, komórek, oraz tkanki zaangażowane w odpowiedzi immunologiczne. Wyniki badań immunologicznych wykazują obecnie duży wpływ w wielu dziedzinach biomedycyny. Tematy takie jak transplantacja, alergia, niedobór odporności, autoimmunizacja, immunosupresja, immunoterapia lub odporność przeciwnowotworowa to typowe obszary zainteresowania immunologów. Immunologia obejmuje wszystkie poziomy wiedzy biologicznej od cząsteczek (cytokiny, immunoglobuliny, receptory, cząsteczki sygnałowe), komórek (szeroka gama komórek immunokompetentnych), całych organizmów (bada się w użyciu transgenicznych modeli zwierzęcych i interakcji z układem odpornościowym), i społeczności (ewolucja mechanizmów odpornościowych, np. częstotliwość występowania różnych alleli regulujących odpowiedź immunologiczną w populacji). Immunologia kliniczna jest ważną specjalizacją immunologii wyemancypowanej, dla której przedmiotem badań jest układ odpornościowy człowieka, a poznanie mechanizmu jego działania prowadzi do rozwoju potencjalnych zastosowań terapeutycznych.

Program Fizjologia i Patofizjologia Człowieka koncentruje się na badaniu funkcji poszczególnych układów organizmu (krew, układ krążenia, oddechowy, pokarmowy, moczowy, humoralny, nerwowy) i ich kontroli, od poziomu molekularnego do badania wzajemnych relacje między poszczególnymi układami w warunkach normalnych i stanach patologicznych. Równie ważne jest badanie czynników, które mogą wpływać na mechanizmy rozwoju, plastyczności i adaptacji do wpływów epigenetycznych i wewnętrznych. Eksperymentalne i analityczne podejście do nauki umożliwia wykorzystanie zdobytej wiedzy w profilaktyce, diagnostyce, terapii i rehabilitacji organizmu człowieka. Celem studiów w ramach programu studiów Fizjologia i Patofizjologia Człowieka jest przygotowanie studentów do samodzielnej pracy naukowej niezbędnej do zrozumienia mechanizmów fizjologicznych i patofizjologicznych, które mogą być przyczyną poważnych objawów klinicznych. warunki.

Program studiów doktoranckich w zakresie „Farmakologii i Toksykologii” jest przeznaczony dla lekarzy i osób niebędących lekarzami, absolwentów studiów magisterskich o orientacji biologicznej i biochemicznej, którzy chcą specjalizować się w farmakologii, toksykologii, biochemii i biologii molekularnej oraz praca w tych dyscyplinach w placówkach medycznych, klinikach, laboratoriach badawczych, instytucjach badawczych i na uniwersytetach. Broniąc doktoratu Absolwenci pracy dyplomowej potwierdzają, że potrafią pracować samodzielnie. Standardowa długość studiów to cztery lata. Absolwenci otrzymają doktorat. tytuł i spełniają warunki do dalszego rozwoju nosicielstwa w dyscyplinach, które zajmują się lekami i ich działaniem terapeutycznym i toksycznym.

Celem studiów na kierunku Chirurgia eksperymentalna jest przygotowanie studentów do samodzielnej pracy naukowej i praktycznej w terenie. Studia zapewnią doktorantom absolutną wiedzę z zakresu teoretycznych dziedzin, biologii komórki, farmakologii, immunologii, chemii medycznej i biochemii, fizjologii i patologii, podstawowej techniki laboratoryjnej oraz najnowszej techniki laboratoryjnej w tej dziedzinie, a przede wszystkim wiedzę zawodową w zakresie obszary chirurgii dziecięcej, położnictwa i ginekologii, chirurgii, neurochirurgii, okulistyki, ortopedii, otorynolaryngologii, chirurgii plastycznej, stomatologii, urologii. Absolwenci będą potrafili postawić hipotezę do pracy naukowej, dobrać odpowiednie metody weryfikacji hipotezy, wykonać potrzebne zadania praktyczne, naukowo oceniać, a następnie publikować wyniki w czasopismach naukowych z uwzględnieniem Impact Factor, wygłaszać prelekcje i prezentacje na konferencjach branżowych , sympozja i kongresy. Absolwenci będą mieli dobre perspektywy kariery zawodowej w specjalności chirurgicznej, zdobywania kolejnych stopni naukowych i edukacyjnych oraz udziału w samodzielnym rozwoju tej dziedziny.

Informatyka biomedyczna to dynamicznie rozwijająca się dziedzina, której treścią jest przede wszystkim wykorzystanie komputerów i technologii informacyjnych (IT), podejście systemowe, statystyka i epidemiologia oraz metodologie matematyczne w medycynie. Informatyka biomedyczna przeżywa ciągły rozwój i obecnie koncentruje się na tych głównych obszarach problemowych: obszar wspomagania podejmowania decyzji klinicznych, statystyka biomedyczna, robotyka, modelowanie komputerowe, przetwarzanie obrazu; oraz obszar medycznych systemów informacyjnych. W medycynie klinicznej oznacza to następujące obszary: informatyka kliniczna, analizy obrazów, zagadnienia biosygnału, modelowanie komputerowe, sztuczna inteligencja (w tym systemy eksperckie), wspomaganie podejmowania decyzji, zagadnienia statystyki i biometrii, klasyfikacja w medycynie, komputery w obsługa urządzeń, robotów i sztucznych narządów. W obszarach systemów informatycznych poruszane są kwestie ich wdrażania w placówkach ochrony zdrowia, a także specyficzne kwestie ochrony danych i problemy etyczne oraz tworzenie szpitalnych systemów informacyjnych. W obszarach medycyny teoretycznej dotyczy to głównie modelowania funkcji fizjologicznych oraz zagadnień bioinformatyki.

Biologia i patologia komórki to dziedzina nauk biomedycznych zajmująca się budową i cechami funkcjonalnymi poszczególnych komórek oraz ich interakcjami w budowie tkanek i narządów. Treścią opracowania jest przede wszystkim sama komórka na różnych poziomach jej organizacji funkcjonalnej, także w zakresie połączenia poziomów strukturalno-funkcjonalnych, które utrzymują komórkę jako podstawową jednostkę strukturalną i funkcjonalną organizmów wielokomórkowych, w tym człowieka.

Absolwentka studiów doktoranckich. program ma solidną wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu biologii molekularnej i komórkowej, genetyki i wirusologii. Posiada wysokie kwalifikacje w tych dziedzinach, zwłaszcza w tej, która była przedmiotem jego pracy doktorskiej. Posiada doświadczenie w zakresie nowoczesnych metod molekularnych, komórkowych, biochemicznych i biostatystycznych, w tym technik i podejść eksperymentalnych. Uzyskany poziom wykształcenia pozwala absolwentom na umiejętną pracę w różnych dziedzinach biologii, mikrobiologii, biomedycyny i bioinformatyki oraz wnoszenie wkładu na dowolnym uniwersytecie, instytucji akademickiej lub przemysłowej specjalizującej się w podstawowych i/lub stosowanych badaniach i rozwoju.

Absolwent otrzymuje odpowiednie ugruntowanie teoretyczne i umiejętności praktyczne do wymagającej pracy naukowej w zakresie badań podstawowych na uczelniach i instytucjach badawczych. Posiada również kwalifikacje do prowadzenia zajęć dydaktycznych w wybranych biologicznych i biomedycznych oddziałach uniwersytetów i innych uczelni oraz do pracy o charakterze badawczo-rozwojowym w różnych instytucjach badań stosowanych. Jego kwalifikacje zawodowe skierowane są przede wszystkim do parazytologii oraz pokrewnych dziedzin biologii i biomedycyny. Zwolniony program nauczania zapewnił głębszy wgląd w biologię pasożytów i ich interakcje z żywicielami i wektorami na poziomie organizmów, komórek i molekularnych. Praktyczne doświadczenie z aktualnymi metodami badań biologicznych zwiększa jego wszechstronność do pracy w różnych dziedzinach nauk przyrodniczych.